ALEGACIÓNS da SGHN ó proxecto sectorial da plataforma loxística, empresarial e portuaria de Ferrol

NOVIDADE LEXISLATIVA: PORN Parque Natural da baixa Limia-Serra do Xurés

Decreto 64/2009 do 19 de febreiro – Plan de Ordenación dos recursos naturais do Parque Natural da baixa Limia-Serra do Xurés (PORN).

ENLACE:

http://www.xunta.es/Dog/Dog2009.nsf/FichaContenido/13722?OpenDocument

PARQUE NATURAL:
O Decreto 29/1993 de 11 de febreiro declaraba Parque Natural á Baixa Limia-Serra do Xurés. Unha zona natural de 20.920 ha, repartidas entre os concellos de Entrimo, Lobios e Muiños e o seu plan reitor de uso e xestión aprobouse polo Decreto 155/1998 de 28 de maio.
REDE NATURA 2000:
Este espazo entra a formar parte da Rede Galega de Espazos Protexidos mediante Resolución da Dirección Xeral de Conservación da Natureza do 30 de abril de 2004.
O Decreto 72/2004 declara á Baixa Limia como zona de especial protección dos valores naturais cunha superficie de 33.920 hc.
LIC DA REXIÓN BIOXEOGRÁFICA ATLÁNTICA:
O 15 de xaneiro de 2008 publicouse no Diario Oficial de la Unión Europea a Decisión 2008/23/CE da Comisión, do 12 de novembro de 2007, pola que se adopta, de conformidade coa Directiva 92/43/CEE do Consello, unha primeira lista actualizada de lugares de importancia comunitaria (LIC) da rexión bioxeográfica atlántica (DOUE L 12, do 15 de xaneiro de 2008), entre os que se inclúe o LIC A Baixa Limia.
REDE MUNDIAL DE RESERVAS DA BIOSFERA:
A UNESCO conta cunha petición para que este espazo sexa incluído na Rede Mundial de Reservas da Biosfera que incluiría o parque portugués de Peneda do Gerês e a Baixa Limia-Serra do Xurés en Galicia, cunha superficie dunhas 260.000 ha.
NOVO PORN:
O ámbito de aplicación deste novo Plan de ordenación se estende ás 20.920 hectáreas e ás novas 8.842 hectáreas coas que nun futuro se pretende ampliar este espazo natural protexido.
O seu obxectivo principal é a conservación da biodiversidade a través do mantenemento dos procesos ecolóxicos esenciais, garantindo o mantemento das paisaxes, os medios ecolóxicos e os hábitats, así como a conexión das poboacións de fauna e flora silvestres.
---

PUBLICADO EN ... Un futuro sen depredación

"Nos alimentamos de imágenes que nos entran por la vista. Ni el juez Garzón ni el ex ministro de Justicia Mariano Fernández Bermejo podían aquilatar el impacto en la conciencia popular de la fotografía de ambos rodeados de trofeos de caza. Para millones de españoles, en los libros de historia, ninguna otra reseña de sus hazañas o logros jurídicos –que debe de haberlos, aunque ahora nadie lo crea– superará aquella imagen esperpéntica .... "

" .... En la Prehistoria hubo un tiempo en que determinados animales eran equiparables a los dioses de los humanos. La idea de la separación transitoria de los animales humanos y del resto de los animales es muy reciente y tuvo mucho que ver con el origen del cristianismo. Una buena parte de la sociedad los sigue uniendo. El resto está convencido de que en el futuro dejaremos de ser heteróclitos; es decir, que no depredaremos a otros organismos para sobrevivir nosotros. Seguir haciéndolo puede ser necesario, pero es muy impopular." Eduardo Punset

Artículo completo publicado en XLSEMANAL 15 de marzo de 2009 - "Cómo influye el tamaño de las cosas?

Participación da SGHN no “I Encontro Ecoloxista” - Santiago, 7 de marzo 2009

A SGHN (Sociedade Galega de Historia Natural) participou no "I Encontro ecoloxista" organizado dende a Federación Ecoloxista Galega (FEG) e a Sociedade Galega de Educación Ambiental (SGEA) que se celebrou o 7 de marzo en Santiago de Compostela, no Museo do Pobo Galego (San Domingo de Bonaval).
O encontro pretendeu servir de punto de encontro entre os grupos para contribuír así á posta en común de experiencias e recursos. Coa intención de facer deste encontro un espazo para o debate no que analizar os puntos fortes e febles do movemento ecoloxista en xeral, e a súa relación coa Educación Ambiental, en particular.

Puntualizacións sobre os GOLFIÑOS SOLITARIOS. ¿Qué facer?

Non existen os golfiños domésticos. Os golfiños, como os demais cetáceos, son animais salvaxes protexidos en España polo Real Decreto nº 1727/2007 de 21 de decembro de Medidas de Protección dos Cetáceos. Unha gran parte dos golfiños solitarios que percorren a costa son arroaces.

O Arroaz real, Delfín mular en castelán (Tursiops truncatus) atópase incluído na Directiva 92/43/CEE, de 21 de Maio, como especie de interese comunitario. O RD 1727/2007 no seu artigo 4 – Medidas xerais de protección di: “Deberá evitarse en el Espacio Móvil de Protección de Cetáceos (aquel cuyo perímetro sea el contorno de la superficie de un cilindro con un radio y altura de 500 metros y profundidad de 60 metros, la realización de cualquier conducta que pueda causar muerte, daño, molestia o inquietud a los cetáceos”.
Considerándose como que pode danar, molestar ou inquietar ós cetáceos circunstancias entre outras, como o contacto físico con embarcacións ou persoas, producir ruídos ou sons fortes ou estridentes e bañarse o mergullarse na zona de exclusión.
Pode parece que o animal é amigable e xoguetón e que disfruta do contacto coas persoas e para o noso normal comportamento humano, egocéntrico e simplista que nos fai disfrutar dun delfín tan divertido e especial, pode non entenderse por qué está mal alimentar esta conducta extraviada dun animal salvaxe, que mide máis de catro metros de lonxitude e pesa uns catrocentos quilos, co que esto supón se nos atopamos con el baixo a auga.

Pódese opinar o que se desexe sobre esta e outras cuestións, pero tamén se debe de coñecer a realidade de cada circunstancia a debater, neste caso a bioloxía dos animais, os seus problemas, os que nos lles ocasionamos ou poidamos ocasionar e as leis que existen a este respecto, evidenciando ante todo que non é un xoguete para o noso disfrute. Ningún animal o é, aínda que moitas veces se tomen como tal e rematen por elo tirados como obxectos rotos.
No noso deambular pola costa galega, fomos testemuñas dese comportamento inadecuado cos golfiños, as más das veces sen desexo inicial de facerlles mal, pero froito da ignorancia e do descoñecemento, que a fin de contas é a causa da maior parte dos males deste mundo. Recordo neste intre o caso dun pequeno golfiño, unha cría duns seis o sete meses de idade que froito de non se sabe que suceso, rematou perdido e aparentemente confuso nas augas someras da ría de Ares. Un grupo pequeno de individuos da manda á que pertencía acudiu tras el para recuperalo, iniciando un sorprendente baile no que os adultos xiraban ó redor do pequeno, empuxándoo nun intento de reconducilo cara ó mar aberto. Loitaban pola vida da cría e pouco a pouco foron conseguindo que o animal se centrara e seguira os seus movementos, ata que un individuo coa súa embarcación lanzouse contra o grupo dispersando ós animais e facendo co enfermo afundira. Individuo que interpretou a conducta animal como lle veu en gana e meteuse no que creou ver como unha festa, un espectáculo dos divertidos animais que na realidade ocultaba unha desesperada loita entre a vida e a morte.
Son moitos os golfiños solitarios enfermos, cunha conducta desviada, que non puideron adaptarse ó seu grupo de especie, a súa manda, que remataron a súa experiencia humana de mala maneira, mortos por eses simpáticos humanos que parecían divertirse tanto con el, pero que ante as molestias que finalmente o animal poidera causar, decidiron poñer fin a súa vida.
As imaxes, fotos e vídeos que enaltecen e amosan o comportamento de xogos de persoas con golfiños solitarios, alientan e animan a ese tipo de comportamento que a longo prazo prexudica o animal e dende logo é contrario ó texto dunha lei que custou tanto conseguir e que ven a protexer a unha especie con graves problemas de subsistencia. Yosy

Premio ás ¡BELAS ARTES!, ou a vergoña toureira

“Y de repente el toro miró hacia mí.
Con la inocencia de todos los animales reflejada en los ojos, pero también con una imploración.
Era la querella contra la injusticia inexplicable, la súplica frente a la innecesaria crueldad”.
Antonio Gala





Foto e texto de Antonio Gala publicados na páxina
http://www.redalternativa.com/noalatauromaquia.htm

O Ministerio de Cultura concede as medallas de Belas Artes dende o ano 1969, primeiro con tres distincións, ouro, prata e bronce para nos anos noventa do século pasado iniciar a entrega dunha única medalla, a de ouro para premiar a creación, a beleza e a difusión da cultura.
Penso que xa son uns seis ou sete os matadores, ou matachíns de touros que recibiron un premio anunciado como premio ás Belas Artes. É evidente que a cousa xa non pode ser un erro do Ministerio, de tan repetido, daríanse conta!.
Chamarlle arte a matar touros tería a chispa dunha broma miserable, se non fora polo seu dramatismo. Unha actividade delictiva que ten que ser rexida e controlada polo Ministerio do Interior, como calquera outro quebrantamento da lei que leva consigo o dano a outros individuos, ¿como é que rematou na mesa do Ministerio de Cultura?. Quizais os rexedores do Ministerio confundiron tortura con cultura.


Neste lado da barreira, eu non vexo arte, nin beleza, nin heroes, senón morte, tortura, ausencia de empatía e medo nos ollos das víctimas, a mesma imaxe repetida en tantos seres humanos que cada día son maltratados, humillados e mortos ó noso redor. ¿Qué diferencia un maltrato doutro?. ¿Quén lle pon a etiqueta de este é reprobable, pero este outro merece unha medalla?.
Que diferencia hai entre a chamada festa taurina e a matanza de outro animal o persoa en calquera parte do mundo. Ou todo consiste en poñerlle un traxe típico da zona e tocarlle a gaita, por poñerlle un exemplo próximo, mentres se clava o coitelo. Eso podería dar ideas a tantos delincuentes que entran e saen nos xulgados no noso País: un disfrace, música canto máis de pandeireta mellor, uns cantos Oles! e por arte de maxia convértese o delicto en arte.
Non é que perda a cabeza é que estou cansa. Un cansazo de toda a miña vida escoitando unha e outra vez as mesmas e contradictorias consideracións do dereito á vida, e esperando dende nena que se cambiase o conto e os papeis de víctima e verdugo. Ver saír por fin ó touro pola porta grande co rabo ben alto e fachendoso. O resto da imaxe vola deixo á vosa imaxinación.
Hoxe sigo a non entender por qué tódolos homes e mulleres de ben, artistas de verdade que recibiron as medallas de ouro ás Belas Artes, non as devolven en protesta porque se considere artista a asasinos e motivo de premio o delicto de matar e ter que compartir con eles un premio denigrante.
Me temo que terei que seguir a soñar cun mundo máis humano e seguir a doerme da crueldade dos demais homes. A sentir vergoña allea, vergoña toureira, de touro sacrificado, vergoña de pisalo mesmo ou próximo solo de aqueles que fan dano e non reciben castigo. Vergoña de que me identifiquen cunha mesma costume sanguenta con disfrace de tradición. Yosy.
Os debuxos que acompañan esta entrada pertencen a páxinas e blogs que comparten con nos a loita por erradicar espectáculos nos que se practica a tortura, como:

Galiciamellorsentouradas.org
Ecologistasenaccion.org
Amnistiaanimal.com
Redalternativa.com/noalatauromaquia.htm
Animanaturalis.org
E outros moitos.

A FROUXEIRA (Valdoviño) – Maltratada polos miserentos.

A imaxe corresponde a un entorno coñecido e importante da nosa costa, a Lagoa da Frouxeira e o seu entorno dunar, declarado zona de especial protección para as aves (ZEPA), humidal protexido de importancia internacional, lugar de importancia comunitaria (Zona Ártabra, LIC) e zona RAMSAR, ademais de estar incluída no inventario de SEO/BirdLife.
No fondo da fotografía pódese apreciar a barreira dunar, mostra do amplo abanico de dunas que se poden atopar neste entorno natural, tanto móbiles embrionarias, móbiles de litoral, costeiras fixas ou grises, como dunas con céspedes.
As frechas vermellas marcan o remate da antiga pista, probablemente aberta no seu día na triste historia de extraccións que sufriu este areal na década dos anos 70 do século pasado, das que é testemuña as diferentes charcas que se poden atopar por todo o entorno. Marcan tamén as frechas vermellas as rodalas deixadas por vehículos que chegan ata o límite da pista e outras que o sobrepasan esta invadindo claramente a zona dunar.
No ano pasado a Dirección Xeral de Costas fixo unha serie de intervencións neste espazo protexido nas que se inclúen pasarelas de madeira para a circulación de persoas, poñendo fin ó acceso de vehículos. No ano pasado e na época estival xusto na entrada desta pista levantouse unha caseta informativa con vixilancia presencial permanente que axudou, sen dúbida, a ensinar ó público as normas de conducta que se deben adoptar nun espazo natural da importancia que ten o da Frouxeira. Desaparecida a presenza oficial de Costas e como se pode apreciar na foto, a prohibición de entrada de vehículos non se respecta.
Pois ben, a frecha azul marca o punto, ó final da pista indicada, onde se está a facer unha extracción de area por un o varios particulares de natureza cutre, que precisa da escuridade para roubar o saquiño de area do patrimonio común. Unha area que podería mercar de xeito fácil, económico e máis axeitada de cara á construcción.
Alí deixou o miserento a súa mexada, un oco na area e unhas rodadas son a marca do ladrón.
Pero aínda son máis os ataques que sofre a Frouxeira e máis os miserentos, cutres morais que deixan as marcas das rodas dos vehículos, motos, todo-terreos e os inútiles quads, deixando sucos destructores nunha vexetación que a natureza tardou anos en crear, espantando ós animais que ano tras ano buscan na zona natural imprescindible refuxio, alimentación, cría e descanso durante as longas viaxes de hibernada. Animais que teñen que fuxir ante a presenza de quen antepón a súa diversión ós dereitos dos demais.
Pedir conciencia a quen non a ten e unha inutilidade, pedir vixilancia permanente e educación á poboación si é efectivo. As leis se crean para corrixir, delimitar, amosar ós humanos un xeito común de compartir con respecto. Non existen por capricho, senón por necesidade, aprender a respectalas por parte de todos e poñer os medios e os axentes para que se cumpran é a aínda unha disciplina pendente.

CETÁCEOS: Caldeiróns (Globicephala melas) sobre as rochas galegas

Os dous animais comparten un tempo de morte e un mesmo espazo. Separados entre si uns poucos quilómetros, ambos descansan rotos sobre as rochas de coídos. Case poderían pasan desapercibidos no día gris e chuvioso, confundidos coas pedras asentadas pola mar na dura e fermosa costa galega. Máis de catro metros de lonxitude cada un deles, agora inertes e tortuosamente encaixados no releve pétreo, pero que non fai tanto nadaban lixeiros, lonxe da terra e alleos a ela.
Os baleeiros puxéronlle o nome Caldeirón polo parecido da súa cabeza con un caldeiro negro de ferro “potheads”. Con dous especies o Caldeirón común (Globicephala melas) e o Caldeirón tropical (Globicephala macrorhynchus), golfiños, a pesar do seu gran tamaño, os caldeiróns tropicais propios de augas máis cálidas, morrían tamén esta pasada semana ó outro lado do mundo, varados por centos nunha praia. Saíron na prensa, falsamente chamados como “Baleas piloto”, unha mala traducción do nome de estes animais en inglés: “Pilot whale”. ----------

TOURIÑÁN e a COSTA DA MORTE – Chapapote e rochas

Tras seis anos do desastre acontecido co petroleiro “Prestige”, aínda se poden ver os efectos da marea negra na Costa da Morte, quizais a máis castigada de toda a xeografía galega. Entón as rochas parecían flotar nun mar ruín que se cebaba na terra, hoxe ese mesmo océano non foi aínda quen de liberala tintura pegañenta e contaminante do chapapote. Calas como a da fotografía feita onte mesmo, manteñen como un verniz os cantos tapizados en negro e ulíndoos se mestura neles o cheiro do petróleo confundido co do mar.

Ninguén merece un castigo como este por un pecado descoñecido. O cadáver do Prestige, afundido no Atlántico, a uns 200 quilómetros de Fisterra e estas rochas manchadas ten que facernos recordar que non foi un mal sono e ensinarnos o coidado co que temos que tratar o noso patrimonio natural, único tanto porque é o noso, o único que temos , como polo especial valor que ten o contorno costeiro galego.
A Costa da Morte, tan maltratada, tan ferida por todos, está condenada por algún delicto que descoñezo, de aí o acontecido cando o Prestige e a inutilidade humana lle obsequiou coa caricia da ondada densa, lenta e mortal de centos de toneladas de petróleo.
Son varios xa os intentos de rompela inocencia da terra, como si dun neno se tratara, de pervertela para que deixe de sela costa pura e única. Profanala cunha primeira fenda da que sairán outras moitas que a quebranten deixando para sempre aparcada a súa beleza.
Levantámonos estes días da cama cun agre sabor de boca, de chapapote mal dixerido, coa noticia difundida por case tódolos medios de comunicación anunciando que o novo goberno galego pensa retomar o vello, afastado, aínda que nunca eliminado plan acuícola en Touriñán.
Dí o que vai ser o próximo presidente da Xunta, que entre os seus praceres está o de viaxar e que pensa que coñece case que tódolos pobos de Galicia. Visitou entón vostede a Costa da Morte, asomándose ó miradoiro desa paisaxe dura e implacable de cantís que rematan en escasas caliñas protexidas?. Estivo vostede en Touriñán?. Achegouse naquel novembro de 2002, cando o mar se tinguiu de sangue corrupto, negro e fétido?. Coñecerá entón o padecemento da terra por sobrevivir á especulación, que valora máis os fondos que se obteñen dela que a súa supervivencia. Yosy

PUBLICADO EN: A Xunta paraliza a carreira de “Aekt Tour-Valdokite” en A Frouxeira

Publicado no diario EL PAIS (6 marzo 2009)

A Delegación provincial da Consellería de Medio Ambiente denegou o permiso para a celebración desta competición prevista para os días 14 e 15 de marzo. A Xunta, la liña na que a SGHN se pronunciou sobre este asunto, sostén que a competición "é incompatible" coa preservación deste espacio natural e basea a súa negativa en que o sistema dunar que cerca a praia "require protección estricta durante o proceso de nidificación e cría", que se prolonga de marzo a xuño. Medio Ambiente argumenta que a suma de público e participantes supón "unha ameaza" para o entorno e un "factor de perturbación tanto pola contaminación acústica e visual, como polo pisoteo indiscriminado".
Os organizadores do evento fixeron no ano 2007 outro intento frustrado para celebrar o campionato nesta praia e nos próximos días, segundo aclaran, farán o posible para levantar a cancelación.
Temos que engadir que a Demarcación de Costas autoriza este tipo de celebracións en consideración ó artigo 51 da Lei 22/1988 que establece a necesidade de autorización administrativa para a ocupación de terreos de dominio público marítimo-terrestre e que estarán suxeitas a previa autorización administrativa as actividades nas que, aínda sen requirir obras ou instalacións de ningún tipo, concorran circunstancias especiais de intensidade, perigosidade ou rendabilidade e asimesmo a ocupación do dominio público marítimo-terrestre con instalacións desmontables ou con bens mobles. No artigo 55 engade dita lei, que as autorizacións poderán ser revocadas pola Administración en calquera momento, cando resulten incompatibles coa normativa aprobada con posterioridade, produzan danos no dominio público, impidan a súa utilización para actividades de maior intereses público o menoscaben o uso público.

DENUNCIA-Celebración Tour-Valdokite 2009 na Frouxeira

GAIVOTA HIPERBÓREA – Máis ejemplares en San Cibrao (Lugo)

TEXTO LEXISLATIVO - Plan Nacional Integrado de Residuos

Plan Nacional

Integrado

de Residuos

Período 2008-2015

BOE: 26 febreiro 2009 – Núm. 49
Resolución de 20 de xaneiro de 2009, da Secretaría de Estado de Cambio Climático, pola que se publica o ACORDO do Consello de Ministros polo que se aproba o PLAN NACIONAL INTEGRADO DE RESIDUOS para o período 2008-2015.

Enlace:

http://www.boe.es/boe/dias/2009/02/26/pdfs/BOE-A-2009-3243.pdf

En cumprimento do artigo 5.1 da Lei 10/1998 de RESIDUOS, pon en marcha un novo Plan que identifique os obxectivos e impulse ás diferentes Administracións e axentes económicos involucrados na consolidación dunha xestión integradora dos principios rectores que rexen a política europea de residuos.

O PLAN NACIONAL INTEGRADO DE RESIDUOS (PNIR) inclúe os residuos domésticos e similares, os residuos con lexislación específica, os solos contaminados, ademais dalgúns residuos agrarios e industriais non perigosos que aínda que non dispoñen de regulación específica, son relevantes pola súa cuantía e a incidencia sobre o seu entorno. Este Plan inclúe ademais a Estratexia de Reducción de Verquidos de Residuos Biodegradables, que cumprindo cunha obriga legal, contribúe a alargar a vida dos vertedoiros, a diminuír o seu impacto sobre o entorno e de xeito especial á reducción do GEI.