29.6.07

PUBLICADO – “El Gobierno español lleva a Canadá su protesta por la matanza de focas” – (29 junio 2007)

El Gobierno español ha llevado ante su homólogo en Canadá las denuncias de ciudadanos españoles por la matanza de focas que se "como una costumbre" se lleva a cabo en dicho país, comprometiéndose a tratar el asunto en sus futuras conversaciones con las autoridades canadienses. Esta es la respuesta parlamentaria a una pregunta realizada al respecto por el diputado de Los Verdes en el Congreso, Francisco Garrido.
En la misiva, a la que ha tenido acceso Zona Verde, el Gobierno ha abierto igualmente la posibilidad de que se prohíba, a nivel internacional, la comercialización de los productos derivados de las matanzas de focas, aunque ha matizado, que esta propuesta prohibicionista tendría que plantearse primero en el seno de la Unión Europea, que es quien tiene las competencias de los Estados miembros.
De esta forma, especifica textualmente: "respecto a las campañas de capturas de focas, el Gobierno ha remitido las quejas recibidas de ciudadanos españoles a las autoridades canadienses, para que las tome en consideración, porque es Canadá quien decide soberanamente cómo gestionar la población de focas en sus aguas. Dicha gestión dice apoyarse en argumentos de índole científica, entre otros, realizando un seguimiento de las poblaciones de focas y de las especies pesqueras a que depredan, y justificando la cuota de captura en función de los efectivos poblacionales.
Como respuesta internacional, "queda la vía de una prohibición del comercio de partes y derivados de las matanzas. En esta materia, hay que recordar que la comercialización de pieles de foca obtenidas en dicha actividad está regulada para España por la Unión Europea, que ha prohibido la importación de pieles o productos fabricados con pieles blancas de crías de foca (recién nacidas hasta dos semanas de edad)".
El Gobierno canadiense justifica el asesinato de estos animales respondiendo a España que "que la población de focas asciende a casi 6 millones de ejemplares, el triple que en los años 60, que la especie no está en modo alguno amenazada, que la actividad denunciada es una fuente notable de ingresos para comunidades aisladas mediante el aprovechamiento de su carne, piel y aceite, que los animales no se despellejan vivos como se denuncia y que el garrote usado es menos cruel que la muerte provocada en mataderos comerciales".

Publicado en:
http://www.zonaverde.info/noticia.php?n=4334

Etiquetas: ,

28.6.07

Roteiro PICO VELLO (Xacemento de andalucita) – (15 xullo 2007)


DIA:
15 de Xullo (Domingo)
SAÍDA:
Ás 10:00 horas dende Correos (Ferrol)
REMATE:
Ás 18:00 horas

Traslado en autobús con paradas en:
Caranza, Fene e As Neves

INSCRIPCIÓN:
Ata o 13 de xullo
No local da SGHN
(Rúa Méndez Núñez, 11 – Ferrol)
Teléfono: 981-35 28 20
Ou no teléfono: 649 779 774
IMPORTE: 2€



Etiquetas: ,

25.6.07

Colaboración no dominical "NORDESÍA" (Diario de Ferrol) - (24 junio 2007)

Artigo: PRAGAS?
Autor: Andrés Leal Viñas
Fotografías: Yosy

Etiquetas:

20.6.07

Colaboración no dominical "NORDESÍA" (Diario de Ferrol) - 17 xuño 2007

Artigo: "ESPAZO NATURAL: RÍA DE ORTIGUEIRA"
Texto e foto: Yosy

Etiquetas:

19.6.07

ETICA e ANIMAIS - Dous autores, dous pensamentos) - Xuño 2007

Joan Barril (“Toros o animales”)
(publicado en http://www.elperiodico.com/)

Entiendo por fin los cismas de las religiones, las inquisiciones, la cosa de los hermanos separados, los matices, las diferencias entre protestantes y católicos, entre chiís y sunís. Todo depende de cómo se leen las cosas. El evangelista no fue suficientemente claro, pero el lector leyó aquello que le convenía leer. Y así surgen los malentendidos.Es lo que pasó ayer con los toros. Tres premisas. Primera: no me gusta la denominada fiesta de los toros. Segunda: me gusta menos prohibir algo que forma parte de la tradición de una minoría. Tercera: no creo que los animales tengan derechos porque el sujeto del derecho es el ser humano. Y ahí, en eso de los derechos, con la iglesia del animalismo hemos topado, amigo Barril. No se trata de ciencia, sino de creencia. No se trata de gustos, sino de evidencia. Ante las lecturas sesgadas que se dieron ayer en los medios audiovisuales he reflexionado, como siempre, torpemente, a la espera de que los y las grandes profetas del animalismo me saquen de mi estulticia. Ahí va.El animalismo es la defensa del animal cuando se le infiere un daño gratuito que no aporta nada a la explotación. Segunda opción más radical: el animalismo es la defensa del animal aunque sea para convertirle en una deliciosa chuleta. Del animal mamífero, ni siquiera las chuletas.El animalismo es intentar convencernos de que cualquier animal es igual que el ser humano. Pero las leyes están en manos de los hombres. Cuando se producen tantos errores judiciales y tantos seres humanos son ajusticiados o retenidos por otros hombres, ¿acaso la justicia animal sería mejor?El animalismo no establece distinciones. La ballena en extinción por las flotas depredadoras japonesas o noruegas merece la misma protección que la que generan la hormiga o el escarabajo. ¿Demagogia? Tal vez. Pero no me lo tengan en cuenta, porque el animalismo no me da ninguna pista al respecto.El animalismo proviene de un pacto ancestral entre el ser humano y la gran bestia. Yo te protejo y tú no me atacas. Se pacta con King Kong, con Moby Dick o con el Rey León, pero mientras tanto exigimos de la Administración que impulse eficaces campañas de desratización.Más aún: si los animales tienen derechos por ellos mismos, ¿quién, sino el ser humano, va a establecer la frontera entre los animales que sean merecedores de esos derechos? El bonobo, porque folla cara a cara como nosotros. El delfín, porque es más listo que el tiburón. El toro, porque es español y lo matan los españoles, claro. El animalismo antitaurino se nutre en Catalunya del nacionalismo reactivo. ¿Tan solos estamos los antitaurinos que solo podemos justificar nuestra repulsa envueltos en una bandera? Manuel Vicent, ven a ayudarnos con argumentos profundos y no por la tontería de una supuesta pureza catalana. ¿Qué sucedería si un buen torero se declarara partidario de la independencia de Catalunya? ¿Punto final?Dejemos los toros para regresar a tragedias más lejanas. Las focas son, para Brigitte Bardot, unas víctimas, pero son competidoras para los pescadores de los grandes bancos de Terranova. El animalismo de los países del África Negra es el resultado del diferencial de ingresos entre el turismo de safaris fotográficos y el comercio clandestino de marfil.Si el animalismo ha de ser algo serio, que me lo planteen. Mientras tanto, aquí tienen a un antitaurino racional que no quiere seguir perdiendo el tiempo con el derecho al voto de las medusas. Su turno.
http://www.elperiodico.com/default.asp?idpublicacio_PK=46&idioma=CAS&idnoticia_PK=416826&idseccio_PK=1006

Miguel Schafschetzy ("Carta a Joan Barril")
(Publicado en http://www.animanaturis.org/)

Estimado Sr. Barril:
He leído con interés sus recientes artículos (julio 2005) en El Periódico, referentes a la crueldad hacia los animales, y en concreto hacia los toros. Con independencia de las prioridades de la acción moral, un problema de ponderación, veo una inconsistencia en su argumentación debido a la falta de un criterio coherente para el establecimiento de lo que llamamos “derechos”. No es cierto en la práctica que los derechos sean cosa exclusivamente humana, ya que igual que los bebés (que tampoco pueden definir derechos) los animales suelen gozar de algunos derechos (escritos) de protección. Aún así –podrá alegar– podrían ser derechos subordinados a intereses humanos. El problema de fondo es el fundamento de los derechos. Éstos no caen del cielo, como bien dice usted, pero tampoco salen de las tómbolas y ni siquiera, en sus aspectos valiosos al menos, de los mercados bursátiles.
¿Qué ocurre si los derechos, formulados con lenguaje racional, responden a necesidades naturales no propias de una racionalidad endogámica, sino de nuestra condición no racional? Ni siquiera el ser humano nace con derechos escritos en su cuerpo desnudo. Más bien parece que los derechos, pasados por el tamiz de las relaciones sociales, suponen un esfuerzo para limitar el sufrimiento, en principio humano. Y también parece que la imperatividad de fondo reside en el sufrimiento, que –otra suposición, diría que convicción– también puede darse en unas cuantas especies animales. Usted mismo habla de tortura y crueldad en las corridas de toro. Es curioso también que usted pase de una cuestión de “prioridades” a un hiato que elimina los grados: los animales no tienen derechos, los humanos sí.
Ya Kant cometió el error de identificar agente moral con paciente moral. Por supuesto tuvo que hacer malabarismos conceptuales para blindar su teoría ética (que, resumiendo, supone que el fin en sí es exclusivamente el ser racional, en tanto ser moral) ante resultados aberrantes como la invalidez moral de los bebés, de los dementes y –con su permiso– de los animales sensibles (toros pongamos por caso, aunque, efectivamente, la suerte de las ratas tampoco sería irrelevante). Como siempre, aquí conviene establecer prioridades, que es lo mismo que hablar del mal menor, pero no lo mismo que hablar del sinsentido de derechos para seres no racionales. El argumento de Kant contra el maltrato de animales es, entiendo, el mismo que emplea –más ambiguamente, tal vez– usted: la potencial degradación del agente moral.
En su momento hubo una discusión en el seno de la Iglesia Católica sobre la condición humana de los indios de América. Si tenían alma, tenían derechos también, a pesar de que su concesión estaba en manos de los colonizadores. Si no tenían alma se les podía quemar vivos. Usted daría sentido a este tipo de discusión en relación con los animales, aunque su intuición fuera por otro camino. Ironiza usted sobre los derechos de las lechugas, sin percatarse de que la ironía sólo funciona por la diferencia entre la condición del toro y la de la lechuga y no porque el torero, y con él los espectadores, le tenga más ganas al toro que a la lechuga.
Quiero recalcar que no discuto sus prioridades y que le deseo suerte en su intento de combatir espectáculos degradantes (entre los cuales no incluyo, como ve, el destrozo culinario de lechugas), pero creo que su concepción de los derechos (en la práctica, de la importancia de la suerte de los seres sensibles) no le pone más por encima de sentimentalismos humanos que por debajo de la racionalidad ética. Si no reconoce la importancia intrínseca del sufrimiento de los animales, la defensa del bienestar humano adquiere un aire parcial y arbitrario, si es que se trata de esto, de atender nuestra condición sensible y vulnerable.
Tal vez haya un punto de esa filosofía postmoderna en su argumentación (el problema es “ver” el maltrato de animales y no éste por sí mismo, es decir, como algo que, potencialmente, podríamos “saber”). Con ello no haría justicia a su vocación de verdad.
Cordialmente.

http://www.animanaturalis.org/modules.php?goto=Svst107_971
---------

Etiquetas:

18.6.07

Novos CARTEIS editados pola SGHN-Ferrol – (Junio 2007)


CARTEL
Para a campaña contra a colocación
de trabas en cabalos
Realización: Yosy
Fotografía: José Antonio Martínez Cedeira




CARTEL
“Museo da Natureza”
Realización: Yosy
Fotografía: Víctor Rivera Jove
------

Etiquetas: , ,

16.6.07

Unha mina de Andalucita no FONTARDIÓN – (Xuño 2007)


En setembro de 2003 a Empresa “Picobello Andalucita”, unha compañía anglo-sudafricana, presentou un proxecto inicial de explotación dunha mina de Andalucita no se que coñece como o FONTARDIÓN en Goente (As Pontes) e que foi aprobado un ano despois polo Consello da Xunta. A metade da mina, naquel proxecto inicial, residía dentro do Parque Natural “Fraga do Eume”, a uns 800 metros do Canón do Eume, moi preto do espacio onde se atopa o niño de Bufo real e hábitat de especies tan importantes como a Tartaraña cincenta, a Salamántiga galega e o lobo entre outras especies. O propio Fontardión, unha cume de 665 metros de altura, forma parte do final do cordal da Serra do Forgoselo e serve de corredor ecolóxico entre o Eume e os vales dos ríos Xubia e Castro. Das faldras deste pico nacen varios ríos que polo sur, leste e oeste van a desembocar ao Eume, como é o caso do Sesín, “compañeiro” do Mosteiro de Caaveiro e o Murexoso, que deixa as súas augas no Canón do Eume. Pero ademais, a ladeira norte do Fontardión esconde o nacemento do noso Belelle, que leva auga aínda hoxe ata as casas de parte de Ferrol.


En febreiro de 2005 se somete a información pública o proxecto da mina e co cambio de Goberno se revisa o expediente. En maio de 2006, a empresa Picobello ameaza con abandonar o proxecto de explotación e emprender un proceso legal contra a Xunta, pola demora do expediente, que ficaba na Dirección Xeral de Conservación da Natureza. Falan un proxecto de ten un presuposto de 21,5 millóns de euros e que di dará emprego a 65 persoas. Alegan que esta demora está a custarlles entre catro a cinco millóns de euros. O seu director explica que a mina “non vai afectar” a hábitats cunha protección especial e que conta a o seu favor con estudios encargados pola empresa á Universidade de Santiago. Recorda que é fundamentalmente unha zona de queirogais, que segundo a súa opinión “non pode verse afectada pola mina”, xa que esta utiliza técnicas puramente físicas e non químicas e non van ser usados explosivos para a extracción do mineral. Conclúe estas sorprendentes declaracións dicindo que a contaminación vai ser visual e sonora, aínda que se compromete a aceptar as medidas correctoras que se dispoñan – “Estamos dispostos a recoller tódalas queirugas, plantiña a plantiña e plantalas noutro sitio e abrir o Museo da Queiruga”. ¡Sen comentarios!.



A finais do 2006, Medio Ambiente emite un informe desfavorable que fai imposible a execución do proxecto e que da paso a outro novo e reformado e que ven a ser a metade do territorio inicialmente previsto, deixando fora o comprendido dentro do Parque Natural. A mina ocuparía agora a ladeira norte do Fontardión, estendéndose nesa dirección e ocupando como zona de cascallos o rego Gallel, afluente do Maciñeira, que a súa vez o é do Eume.


Este proxecto, de seguir adiante destruiría unha zona de gran valor ecolóxico, e por suposto afectaría de maneira directa ao nacemento do Belelle. Son moitas as ocasións na nosa Comunidade, nas que zonas cabeceiras de ríos vense afectadas por explotacións ou industrias, o que unido as talas indiscriminadas da vexetación de ribeira veñen a influír negativamente na calidade e caudal das augas.
A SGHN, xunto coa maioría dos grupos ecoloxistas, opóñense á apertura desta explotación, xa que a perda de valores naturais da nosa terra non se poden xustificar nin pola importancia do mineral, nin polo número de empregos.
Yosy (SGHN-Ferrol)
-----------------------------

Etiquetas: ,

13.6.07

Colaboración no dominical "NORDESÍA" (Diario de Ferrol) - (10 xuño 2007)

Artigo: "ADELFA"
Texto e fotos: Yosy

Etiquetas:

11.6.07

Percorrido polas Fragas do EUME (9 xuño 2007)



Etiquetas:

10.6.07

Alegacións á mina de ANDALUCITA - Goente (As Pontes)

Etiquetas:

Rexeitamento da mina de ANDALUCITA de Goente (As Pontes)


A SGHN, Verdegaia, ADEGA, Lapis Verdes, Fusquenlla, Plataforma Ártabra 21, Clube Montaña e veciñanza da parroquia afectada presentaron alegacións ao Proxecto de Explotación do xacemento de andalucita ubicado en Pico Vello - Goente (As Pontes). Con anterioridade a empresa xa presentara un proxecto que foi rexeitado por estar asentado dentro do Parque Natural das Fragas do Eume. No novo proxecto queda excluída a superficie integrada dentro do Parque, deixando unha franxa de amortecemento de impactos de 50 metros de ancho. As entidades alegantes expresan o seu absoluto rexeitamento a esta actuación por varios motivos:
PRIMEIRO - Dende o punto de vista dos hábitats existentes, a zona do xacemento está constituída na súa maior parte por unha fraga mesta e pasteiros, coa presencia de numerosas especies de fauna e flora con interese biolóxico, algunhas catalogadas como vulnerables pola Directiva Hábitat.
SEGUNDO - A franxa de amortecemento non é suficiente para librar o Parque das afeccións causadas pola contaminación da mina, sobre todo contaminación acústica (sobrepasando os límites permitidos) e atmosférica.
TERCEIRO - A instalación da escombreira a rentes do tío Gallel, afluente do Maciñeira, á súa vez afluente do Eume, suporá unha grave contaminación para todos eles, por lixiviados, escorreduras, etc. A forte pendente da ladeira na que vai estar situada impide calquera corrección posible.
CUARTO - A explotación do xacemento supón a desaparición dunha parte do tramo alto do rego Cernada, unha das fontes do río Belelle, que subministra auga potable aos concellos de Ferrol e Mugardos. Isto suporá unha baixada do caudal do río e a súa contaminación.
QUINTO - A zona na que vai estar ubicada a mina conta con varias explotacións gandeiras moi productivas que se verán afectadas, cando non directamente destruídas. Os impactos procederán da destrucción do espacio e da contaminación das augas que bebe o gando.
SEXTO - Impacto paisaxístico, a zona presenta un especial atractivo pola exuberancia das súas fragas e pasteiros, así como pola transparencia das súas augas, constituíndo unha das mellores entradas ao Parque. Ademais, discorre por ela un dos roteiros de sendeirismo do río Belelle. O lugar de Pico Vello, de gran atractivo como exemplo de poboamento rural, desaparecerá.
SÉPTIMO - Expostos os anteriores motivos, o argumento económico para xustificar a actuación queda totalmente desbancado. Sería unha explotación para doce anos con entre 20 e 30 postos de traballo de baixa cualificación, desprazando os postos de traballo reais no sector agrario e os posible postos de traballo no sector terciario que se poderán crear no caso de conservar a zona con todos os seus valores actuais. Por tratarse dunha empresa estranxeira, os beneficios non reverterían directamente na nosa economía.

Etiquetas:

4.6.07

Colaboración no dominical "NORDESÍA" (Diario de Ferrol) - (3 de Xuño de 2007)

Artigo: "UN INFAME COSTUME"
Texto: Yosy
Fotos: Mara Caldas

Etiquetas: