29.1.09

PUBLICADO EN: A foquiña "BARDA" / o temporal e os varamentos


Co título de "Barda", o lobo mariño rescatado do temporal" a CEMMA publicada na revista dixital VIEIROS un artigo sobre o Lobo Mariño "BARDA" e as demais foquiñas que se achegan as nosas costas.

Enlace:




Outro artigo, tamén da CEMMA, publicado na mesma revista:

"Varamento múltiple durante o temporal", relata o duro traballo que tiveron que realizar os membros da CEMMA durante os días que seguiron ó último temporal, no que se rexistraron 32 varamentos de cetáceos.

Enlace:

Etiquetas:

26.1.09

Lobo Mariño “BARDA” (Halichoerus grypus) – en recuperación






BARDA leva la UCI nove días e a evolución é moi positiva. Xa non precisa axuda para comer e cada día ten máis enerxía.

--------

Etiquetas:

Lobo mariño "BARDA"

Etiquetas:

NOVIDADE LEXISLATIVA: Plan de Xestión do Lobo en Galicia


Decreto 297/2008 de 30 de decemebro,

polo que se aproba o Plan de xestión do lobo en Galicia

http://www.xunta.es/Dog/Dog2009.nsf/FichaContenido/32BA?OpenDocument


DOG nº 13 – 20 xaneiro 2009
Vixencia indefinida.
As futuras modificacións levaranse a cabo mediante decreto.
Entrada en vigor: Ós 20 días seguintes da súa publicación. (9 de marzo)

No Decreto 284/2001 de 11 de outubro (Regulamento de caza de Galicia), incluíase ó lobo entre as especies que se poden cazar no territorio de Galicia, autorizando a a súa caza despois de constatar a existencia de danos.
Desta actuación di o novo Decreto que “se ben soluciona certos problemas, non acaba de satisfacer tódolos sectores implicados” e cita como carencias “ a necesidade de axustar os controis do lobo a una planificación que garanta a conservación desta especie, a necesidade de aclarar o concepto de danos recorrentes, fomento e posta en valor do interese turístico e económico que pode presentar esta especie contribuíndo ao aumento da tolerancia do mundo rural, implantación e fomento de métodos de prevención, concesión de axudas para paliar os danos producidos polo lobo, recuperación do patrimonio cultural asociado ó lobo, coñecemento da realidade do lobo por parte da poboación e fomento da investigación e o estudo sobre a especie”.

A continuación engade a nova norma que este plan “pretende poñer fin ás carencias sinaladas, dando cumprimento ás recomendacións do Comité Permanente do Consello de Berna respecto á necesidade de xestionar a especie de acordo cun plan de manexo”.

Remata a exposición previa ó texto lexislativo recordando que o Plan de xestión do lobo se encadra no marco normativo da Lei 9/2001 de conservación da natureza que no seu artigo 1 establece normas encamiñadas á protección, conservación, restauración e mellora dos recursos naturais e á adecuada xestión dos espazos naturais e da flora e fauna silvestres.

Ofrecemos o enlace para acceder a unha norma lexislativa que tan só garantiza a protección do lobo nalgunhas areas de Galicia, pero non en todo o territorio e que aínda que no Capítulo II-punto 4 dí que a súa finalidade é garantir a viabilidade desta especie no noso territorio, no Capítulo IV-punto 10 engade que para a realización dos controis do lobo poderase contar coa colaboración das sociedades de caza.
Unha lei que alimenta e fomenta a caza máis que unha ferramenta de protección para o lobo.

Etiquetas:

NOVIDADE LEXISLATIVA: Protección de animais utilizados para experimentación


Decreto 296/2008 do 30 de decembro,


de protección dos animais utilizados para experimentación e outros fins científicos, incluída a docencia, e polo que se crea o Rexistro dos centros de cría, de subministradores e usuarios e a Comisión Galega de Benestar dos Animais de Experimentación.

Este real decreto ten por finalidade asegurar a protección dos animais. En concreto, mediante a concesión a estes de coidados adecuados, o refinamento das técnicas para minimizar o seu malestar e dor e a redución do número de animais utilizados, empregando, na medida do posible, métodos alternativos.

Así mesmo, este real decreto no seu artigo 9.1º sinala que as persoas que leven a cabo procedementos ou tomen parte neles e as persoas que estean ao coidado de animais utilizados en procedementos, incluíndo as tarefas de supervisión, deberán ter a preparación e a formación adecuada, acreditada mediante a posesión dun título académico, que sexa considerado adecuado para estes efectos pola autoridade competente. Este persoal estará encadrado nunha das categorías profesionais descritas no anexo II.

Este decreto vén regular, no ámbito da Comunidade Autónoma de Galicia, o funcionamento e requisitos que deberán observar os centros dedicados á cría, subministración e uso de animais de experimentación para lograr unha maior protección deles, reducindo o número de animais utilizados e supervisando que nos procedementos se lles someta a dor ou lesión mínimos e sacrificio indoloro, así como a procura e consecución de métodos alternativos.

Etiquetas:

20.1.09

A MORTE E A PELETERÍA .... descoñecemento ou amoralidade

Dedicamos esta montaxe fotográfica para felicitarvos as festas pasadas, tan cheas de felicidade aparente. Un pouco tarde, pero nunca é tarde para transmitir a quen non ve ou non quere ver a realidade que esconde a imaxe, pretendidamente elegante, da muller (ou do home) envolta na pel doutro ser.
Fai algúns anos circulaban polo noso entorno unhas camisetas cun debuxo dun raposo pequeno e a lenda “¿Túa nai ten abrigo de pel?. Á miña lla arrincaron”. Unha fermosa chamada de atención que moitos levamos con gusto e dignidade ata que a camisa caeu de vella.
Realmente, ¿que fai que centos de mulleres y homes vexan no conxunto globoso dos corpos cubertos cunha pel, algo fermoso e elegante?. Din os que fan estadística que na época das eleccións as señoras que se achegan a votar e que queren marcar a súa tendencia política culminan a súa vestimenta cun abrigo de peles, algo así como se dixeran: ¡son importante, pertencente a un grupo social destacado!. ¡Coidadiño, apartádevos todos que chego eu!. Un recorrente asalto ó pasado, no que o xefe da manda humana levaba a mellor pel por riba, como símbolo que ser o máis destacado cazador. Canto máis bravo e forte era o animal morto, máis importante o matador, que tivo que enfrontarse co inimigo ata derrotalo e agora luce a súa pel como trofeo.
Todo isto extrapolado ó presente suxire desconexión coa realidade e moita cegueira. Alí onde uns ven a unha muller elegante e chea de beleza, outros ben a figura achaparrada, ensanguentada e deforme que carga coa pesada pel dun animal, que hule á descomposición do cadáver. Porque temos que recoñecer que as peles non lle quedan ben a case ninguén, pero aínda así resta a liberdade de disfrazarse coma unha queira, eso si, sen danar a outros. O mercado está cheo de todas esas imitacións de peles, tan perfectas e lustrosas como as de verdade e sen tanto peso, que abrigan o mesmo e visten igual de ben (ou mal) cas outras.
Se ti es desas que mercaches unha prenda de pel ou cha regalaron nestas festas, fai un pouco de reflexión na túa vida e pensa nese animaliño que sufriu en vida e no momento da morte para que ti levaras o seu cadáver por riba do teu, no senso de que os dous corpos, o del e o teu, xa cheiran.
Será moito que lle prendas fogo para deixar descansar en paz a quen morreu pola túa culpa, pero se tes conciencia non creo que durmas en paz.
(Yosy)

(A continuación transcríbese o artigo de Julio Ortega Fraile “La peletería, un lujo inútil y sangriento”, reflexión coa que nos identificamos).

......

Etiquetas:

PUBLICADO EN ... "A peletería, un luxo inútil e sanguento"


LA PELELETERÍA,

UN LUJO INÚTIL Y SANGRIENTO
Autor: Julio Ortega Fraile

Maltrato Animal: Un crimen legal
Publicado en www.kaosenlared.net


La peletería es una industria totalmente prescindible, basada en la suntuosidad y para cuya existencia precisa que millones de animales padezcan terribles sufrimientos y sean desollados a veces vivos.
Estos días pasados no me ha quedado otro remedio, como a la mayoría, que deambular más de lo habitual por centros comerciales y tiendas viéndome atrapado una y otra vez en atascos automovilísticos y humanos de los que, cartera aparte, conseguí salir indemne.
En mis periplos consumistas de estas jornadas y debido a las temperaturas tan bajas que se están registrando, pude ver a todos los ciudadanos enfundados en sus chaquetones tratando de combatir el frío como mejor podían. Pero en esa marea de zamarras, parkas y anoraks, me llamó la atención la profusión de abrigos de pieles, dentro de los cuales había casi siempre una mujer. No es que yo sea un experto como para distinguir a primera vista los que son de piel natural de los sintéticos, pero puedo asegurar que en una proporción nada desdeñable no eran artificiales. El resto de la vestimenta y complementos de sus portadoras, incluyendo en la mayor parte de los casos la presencia de llamativas - y a veces estrafalarias – alhajas que en modo alguno eran de imitación, contribuían a averiguar el siniestro origen del abrigo.
Y me ocurrió algo inquietante; cada vez que me cruzaba con una de estas señoras que, no sé por qué, suelen mostrar un gesto adusto con un permanente rictus de contrariedad y notables aires de superioridad y suficiencia, yo no podía dejar de imaginar la siguiente escena: me representaba a la pilosa dama embadurnada de arriba abajo en sangre; tanto su piel como la ropa, se me antojaban cubiertos de manchas sanguinolentas y restos de coágulos ennegrecidos, con lo que cobraba el aspecto de un peculiar matarife enjoyado al final de su jornada de trabajo. Y a sus pies mi mente concebía docenas de cuerpos desollados, algunos cadáveres, otros todavía con vida, pertenecientes a los antiguos y legítimos propietarios de la piel que ahora exhibía la mujer, a costa no sólo de una considerable suma de dinero, sino y sobre todo del suplicio y la muerte de los únicos con derecho a llevarla, aquellos que la tenían pegada a su carne hasta que les fue arrancada por el hombre.
Y cuando digo docenas de criaturas agonizantes o sin vida no exagero, porque para que una sola persona se dé el capricho de llevar un abrigo de piel natural, ese es el número de vidas torturadas durante largo tiempo y al fin, sacrificadas para confeccionarlo. Así, al cruzarme con alguno de esos seres humanos cuyo aseo diario no logrará limpiar la sangre que les empapa ni todo su dinero podrá comprar la sensibilidad de la que carecen, en función del tipo de piel me imaginaba ante ellos los cuerpecitos completamente excoriados; unas veces eran 60 visones, otras 20 zorros, 40 corderos, 15 castores, más de 100 chinchillas, 15 gatos salvajes, 25 domésticos o 15 perros – en China se fabrican también con la piel de gatos caseros y de perros no sólo prendas de ropa, sino incluso peluches o partes de juguetes que luego adquirimos en Occidente -, más de 200 ardillas o el mismo número de armiños y así con otras muchas especies: conejos, linces, ocelotes, martas, antílopes, cocodrilos, zarigüeyas, focas, pumas, nutrias, serpientes, canguros, etc. La lista de animales asesinados para la fabricación principalmente de ropa y complementos como guantes, zapatos, cinturones o bolsos entre otros, es tan extensa como cruel y espantoso todo el proceso para su obtención.
En España la mayor parte de animales empleados en la peletería procede de granjas aunque un porcentaje considerable proviene de individuos capturados por medio de trampas en las que, en ocasiones, permanecen prisioneros durante largo tiempo hasta que mueren desangrados; otras veces logran escapar tras amputarse la pata atrapada; en este caso lo normal es acaben pereciendo igualmente a consecuencia de las tremendas heridas. Y esos campos de concentración y exterminio inconcebiblemente legítimos, tienen como víctimas en nuestro País principalmente a zorros y visones. Veamos algunos datos que reflejan la realidad de este sangriento comercio: las granjas suelen estar ubicadas lejos de zonas pobladas para que así no se puedan escuchar los pavorosos gritos de los animales allí confinados. Jamás salen de sus jaulas hasta el día del sacrificio y éstas son tan pequeñas, que el cautiverio y la falta de espacio alteran su conducta, llegando a darse episodios de automutilación. La única premisa es que su piel no resulte dañada, así que el resto de circunstancias que puedan afectar al animal son ignoradas. Cuando han crecido y su pelo es el adecuado para convertirlo en un suntuoso abrigo, se les da muerte – o así es aparentemente – de diversas formas, siendo las más comunes romperles el cuello, asfixiarlos con monóxido de carbono o electrocutarlos. En el último caso se les introduce un electrodo en la boca y otro en el ano; el animal es seguidamente despellejado tanto si está muerto como si ha quedado sólo aturdido porque la "cadena" de trabajo tiene sus tiempos prefijados y no admite alteraciones. Cuando se utiliza el gas pueden tardar hasta media hora en morir. Es habitual, repito, que se les arranque toda la piel aún estando vivos y de ello dan fe tanto los testimonios de trabajadores como imágenes obtenidas. Hay vídeos en los que se puede contemplar al animal con toda su carne a la vista, manchado de sangre y sin un solo centímetro de piel o pelo encima, pero se le percibe todavía moviéndose, en algún caso incluso girando su cabeza para mirar hacia la cámara que está grabando tan terrible escena. Es indescriptible la sensación que produce la visión de su cuerpo enrojecido en carne viva, en el que resaltan los globos oculares observando a su alrededor y así ser testigo de su interminable agonía tirado en el suelo, tras ser desollado y a la espera de ser "tratado" como el "residuo" inservible en el que se ha cometido.
¿Alguien puede imaginarse lo que sentiría si le practicasen un corte longitudinal sobre la piel y limpiamente, comenzaran a despegársela del cuerpo hasta sacársela en una sola pieza?. Pues eso es lo que se está haciendo con determinados animales de modo legal y esa es la realidad que esconden los abrigos de origen animal que vemos en desfiles, revistas, escaparates o puestos en algunas personas. Está claro que no abrigan más y mejor que las prendas sintéticas y que éstas últimas, para quien les parezca hermoso ese tipo de tejido, imitan con gran fidelidad a las de origen animal. Teniendo en cuenta esos datos, sólo puede quedar un motivo para escoger un abrigo de piel natural en vez de uno artificial: la ostentación. Es harto conocido como el exceso de dinero, el mal gusto, el egoísmo y la jactancia son factores que a menudo van unidos. Estas mujeres y hombres, que se sienten muy ufanos llevando un abrigo de lomos de zorro, de visón o de piel de astracán (obtenido de ovejas karakul recién nacidas o todavía en el vientre materno, lo que implica que ambas, madre y feto, sean degollados y el segundo despellejado), no son más que espíritus mezquinos y egocéntricos, cuyo desprecio por el sufrimiento y la vida de otros es sólo comparable a su endiosamiento. Porque sólo puede responder a una perversa degeneración de los valores el arrogarse el derecho de vestirse con la piel de docenas de animales capturados o criados como esclavos y a los que, muertos o todavía alentando, se les ha desollado.
La industria peletera, un afán de lucro basado en el martirio atroz, mueve en nuestro País sumas ingentes de dinero y cuenta entre sus clientes además de con gran cantidad de seres anónimos, con numerosos personajes famosos por diferentes razones; pero si nos paramos a reflexionar sobre este hecho, veremos que en muy pocos casos son personas célebres por cuestiones humanísticas o conocidas por su preocupación por las injusticias sociales. Y es que la sensibilidad, la riqueza de espíritu, una ética adecuada, el compromiso con los desprotegidos y la capacidad para sentir el dolor de los otros, suelen ser aspectos reñidos con la afectación, la vacuidad interior, la petulancia y el desprecio más absoluto por el padecimiento ajeno ante los intereses propios. En este último grupo se encuentran normalmente los adquirentes de abrigos pieles obtenidos a base de separar la piel de animales adherida a su carne.


Etiquetas:

19.1.09

Lobo Mariño “BARDA” (Halichoerus grypus) - (O primeiro do ano)



O sábado, 17 de xaneiro, apareceu “BARDA”, o primeiro Lobo Mariño Cincento (Halichoerus grypus) do ano. Buscou refuxio nunha das zonas máis salvaxes e recónditas da nosa costa, a enseada de A Barda, entre Ponteceso e Corme, preto xa da Punta Roncudo, onde comeza a Costa da Morte.
A Garda Civil de Laxe a recolleu no areal, para facerlle máis doada a espera por nos, que viaxamos coa noite enriba para traela á UCI.
BARDA é un macho, escuro e suave, que baixou ata augas galegas e xa non soubo ou non puido voltar. Cansado e enfermo, acubillouse nas augas protexidas da enseada. Chegou, como noutros anos, nos primeiros días de xaneiro. Esperamos ter éxito nos coidados, sacar a este animal adiante e poder liberalo forte e sano para que poda ter outra posibilidade de vida.



--------

Etiquetas:

16.1.09

30 de Xaneiro de 2009 - Presentación da exposición




Etiquetas:

15.1.09

Exposición "AZUL E BRANCO"- Fotografías da Antártida de Carlos Caraglia


O día 30 de Xaneiro ás 12 horas, organizada pola SGHN, inaugurarase a exposición de fotografías sobre la Antártida de Carlos Caraglia no "Ateneo Ferrolán", quen as 18:30 presentará o seu vídeo "Proxecto polar".

Durante todo mes de Febreiro as magníficas fotografías do continente tinguido de branco e azul, realizadas por Carlos, terán a compaña das últimas pezas expositivas incorporadas ós fondos do "Museo da Natureza", que permanece pechado na espera da desexada "Casa do Coronel", a nova sede da nosa entidade, Museo, UCI de lobos mariños e tartarugas, biblioteca de medio ambiente e recuncho para dúas das seccións con máis éxitos de traballo: a de Mamíferos Mariños e a de Astronomía.

O marco, sempre amigo, do Ateneo recibirá a tódolos que querades achegaros a contemplar a obra de Carlos e o esforzo da SGHN.

Etiquetas:

XORNADAS SOBRE O MEDIO MARIÑO


XORNADAS SOBRE O MEDIO MARIÑO
Organizadas:
Pola Sociedade Galega de Historia Natural (Delegación Ferrol),
“Museo da Natureza” e Sección de “Mamíferos Mariños”

Patrocina:
Concello de Ferrol – Concellería de Medio Ambiente

Participa:
Ateneo Ferrolán



Venres 30 de xaneiro
12h. – Apertura da exposición “Azul e Branco” – “A Natureza Galega
Presentación da exposición fotográfica sobre a Antártida de Carlos Caraglia que poderá visitarse ata o día 28 de Febreiro. O “Museo da Natureza” compartirá o espazo expositivo cunha representación dos últimos traballos de conservación e montaxes de esqueletos realizados nos últimos tempos.
18:30h. – Presentación do vídeo “Proxecto polar”
Conferencia e proxección do vídeo, impartido polo autor e director do proxecto, Carlos Caraglia. A través de imaxes de vídeo e fotografías de gran formato contemplamos distintas paisaxes do continente xeado así como dos animais que poboan estas terras. Con esta exposición preténdese sensibilizar á xente da fraxilidade duns ecosistemas únicos que alberga tesouros aínda por descubrir.

Xoves 5 de febreiro
18:30h. - Conferencia “Fósiles de cetáceos modernos en Galicia”
Dende hai uns anos vimos comprobando a existencia de xacementos fósiles de cetáceos modernos nos fondos mariños da plataforma continental. Pescadores locais obteñen en redes de arrastre espécimes destes fósiles que datan do Mioceno e Plioceno, na súa maioría en excelente estado de conservación, de estratos con lodos, fosfatados e cunha escasa concentración de carbonato cálcico. Conferencia impartida por Ismael Miján Vilasánchez Integrante da XDL da SGHN Ferrol.

Venres 6 de Febreiro
18:30h. – Conferencia “Anatomía e fisioloxía dos cetáceos”
Os cetáceos, uns animais complexos adaptados a un medio tan alleo e hostil como é o mar, posúen uns mecanismos fisiolóxicos de adaptacións froito da evolución dende os primeiros antepasados, hai uns 50 millóns de anos, termorregulación, locomoción ou algo tan fundamental como o aleitado das crías baixo a auga. Conferencia impartida pola Doutora Nuria Alemañ do Departamento de Anatomía e Producción Animal da Facultade de Veterinaria de Lugo (USC)

Venres 13 de febreiro
18:30h. – Conferencia “Tartarugas mariñas: situación actual, proxectos de recuperación e voluntariado”
As tartarugas mariñas teñen unha antigüidade de máis de 100 millóns de anos e ao longo da súa historia foron capaces de sobrevivir a cambios no medio, incluso a aqueles que orixinaron a desaparición dos dinosauros. Nembargante, poucas décadas de actividades humanas (saqueo de ovos, captura de exemplares adultos, pesca accidental, contaminación, destrucción de hábitats,...) as puxeron en serio perigo de extinción. Conferencia impartida por Sonia Aguiar Berea integrante da XDL da SGHN Ferrol

Mércores 25 de febreiro
18:30h. – Conferencia “Recuperación de lobos Mariños e tartarugas na UCI da SGHN Ferrol”
As tarefas de asistencia á fauna mariña ameazada inclúense no marco dun convenio de colaboración da Coordinadora para o Estudio dos Mamíferos Mariños (CEMMA) coa Consellería de Medio Ambiente da Xunta de Galicia. A Unidade de Coidados Intensivos (UCI) creouse para atender a focas e tartarugas en primeira fase de recuperación, na que polas súas doenzas precisan tratamento veterinario e coidados especiais, xa que polo xeral os animais chegan moi débiles e non saben ou non poden alimentarse por eles mesmos. Conferencia impartida por Juan Ignacio Díaz da Silva Coordinador de Mamíferos Mariños da SGHN.

Venres 27 de Febreiro
18:30h. – Conferencia “Ferrol, unha ría a recuperar”
Estudio da situación actual da ría e das súas capacidades. Cunha superficie, entre flota e a pé de ata catro millóns de metros cadrados, cos principais bancos de marisqueo en A Malata e Caranza, nos que o 90 por cento da extracción corresponde a Ameixa babosa. Unha zona de producción que podería significar ata dez millóns cadrados de territorio aptos para o marisqueo, tralo seu saneamento. Impartida polo Biólogo da Cofradía de Barallobre e membro da SGHN Ferrol, Joan Ferreiro Caramés.

Etiquetas: