A MORTE DE TRES TRISTES TIGRES (Panthera tigris tigris)

Algún día se coñecerá que pasou para que tres tigres de Bengala morresen a tiros de armas cortas e cetmes nas Palmas de Gran Canaria o pasado día 23 de marzo. Asasinato impune de tres exemplares dunha especie protexida, valor que non lles serviu para salvarlles as súas vidas e que de entrada tivo unha inicial e rexeitable resposta dos propietarios do zoolóxico: “Es un asunto interno y no tenemos que dar explicaciones”.
Leemos nos diarios: “el propio dueño del zoo, conocedor de las reacciones de los tigres indicó a los guardias civiles que era hora de matarlos como fuera...”, sospeitosa aseveración, cumprida con excesivo celo.

¿Onde quedou a solución máis lóxica e axeitada para esta situación: durmilos mediante dardos?. Atopamos resposta a esta pregunta nos periódicos: “Se abatieron los animales por carecer de un número suficiente de dardos sedantes y por su poca efectividad?. Explicación que serve para facer unha nova pregunta, ¿cómo es posible que un zoolóxico, que ten entre os seus animais varios exemplares do maior felino que existe no planeta, non dispoña dos medios de seguridade precisos para prever esta situación?.
Aclaración dos responsables do zoo: “No es que careciésemos de material para sedar a los tres felinos y devolverlos a su jaula sin tener que abatirlos a tiros, el problema se hubiese convertido en tragedia debido a que un tigre, al notar el impacto del dardo sedante, antes de caer dormido es incontrolable y podría haber escapado con el peligro que eso conlleva; la gravedad se acrecienta tratándose de tres jóvenes y bien alimentados tigres de Bengala. Estamos convencidos que los agentes del SEPRONA, matando a los animales, tomaron la mejor decisión”

Un diario se recrea na morte dos animais, obviando en todo o artigo que se trata dunha especie en situación crítica “hubo un tigre que volvió a ponerse en pie y necesitó ser rematado”.
Desexaríamos que alguén pidese responsabilidades desta actuación, aínda que dubidamos que eso aconteza. O máis probable é que todo quede nun xeito fácil de librarse de tres animais molestos, unha historia dentro da triste vida dos animais utilizados no sucio comercio da explotación, encerrados de por vida e desbotados cando estorban.

De nada lles valeu ós tres tristes tigres que este sexa o ano do tigre e que estemos a falar do Tigre de Bengala (Panthera tigris tigris), especie nominal, un animal do que neste momento quedan en liberdade menos de 2.500 individuos, sumando tódalas poboacións e subespecies. Pódese dicir que esta especie se atopa en grave perigo de extinción e protexida practicamente en tódolos países.
Procede do sur de China onde se chegan a atopar ata oito subespecies diferentes:
Tigre de Bengala (Panthera tigris tigris); Tigre de Indochina (P. tigris corbetti), máis escuro co anterior; Tigre de Sumatra (P. tigris sumatrae), pequeno e con as raias máis xuntas; Tigre siberiano (P. tigris altaica), o máis grande, adaptado a vivir nun clima moi duro e o Tigre da China meridional (P. tigris amoyensis), do que queda unha pequena poboación. Os tres restantes: Tigre de Bali (P.t. balica), Tigre do Caspio (P. t. virgata) e Tigre de Java (P. t. sondaica), xa desapareceron acosados pola caza, velenos, a presión humana e a lamentable utilización de partes do seu corpo na menciña tradicional china.
O territorio de caza do tigre é moi grande, especialmente nos machos. Animais esencialmente solitarios, o encontro entre macho e a femia ocorre no celo e non dura máis de uns poucos días. Destaca desta especie su magnífica vista que unida a un bo oído lle permiten ser un cazador excelente.
Esperemos que episodios como este ocorrido en Canarias e a contínua presión a que se ven sometidos os poucos exemplares en liberdade pola caza furtiva, non rematen coa extinción total dun dos animais máis fermosos do planeta. (Yosy)

-------