A IMAXE AGOCHADA – O fútbol de onte - (29 de xuño de 2008)

Mentres se estaba a celebrar o partido de fútbol de onte, as televisións que non ficharon pola retransmisión dedicábanse a percorrer a península, nunha noite de exaltación patria, onde polo que parece, todos aparcaron as súas crenzas políticas e diferencias ideolóxicas para erixirse en fogosos defensores da bandeira nacional e das súas cores, que non do deporte no seu amplo significado.
Eche moi difícil sobrevivir neste mundo cando non se é afeccionada a o fútbol e case que unha non se decatara do evento se non fora polos medios de comunicación, que dun pantallazo deciden que a noticia do día é o xogo da pelota.
Así que é difícil non decatarse dicía que este é un campionato no que a selección de aquí chegou ata a final. Pois ben, nesa toma de contacto que as televisións fan co desenrolo do partido, amosábanse diferentes concentracións de afeccionados a todo o longo do Estado, agora unidos por unha pelota.
O fervor vai crecendo á par cos ánimos e a algúns periodistas vailles fallando as neuronas ou o xuízo.
E digo isto, porque nunha destas retransmisión (Antena 3 era a cadea e Burgos a capital) aparece unha praza de touros, onde mentres se daba morte a un touro, que no momento da conexión ficaba tremente e cheo de sangue, a xente celebraba a gritos o gol da selección, indiferente a o corpo que se estremecía ata caer. Nenos incluídos.
Unha xa non sabe como fuxir la inmisericordia humana, que ataca ata nos momentos máis inconcibibles. Así que apaguei a televisión xa definitivamente e busquei acomodo na cama, tentando que co peche dos ollos se borraran as duras imaxes da miña cabeza nas que se mesturaban as risas dos nenos no pano de fondo da morte dun animal.

---------